حیاط پرسرو صدا...

پیرو پست قبلی که قرار شد به خواسته ی آقای رئیس عمل کنیم و امر به معروف و نهی از منکر کنیم در این پست اولین امر به معروف رو ارائه می کنیم. باشد که کارگر افتد.

امروز 10/9/91 مانور زلزله در مدرسه ی ما برگزار شد. آقای مشهدی عباسی هم تشریف آوردند. اما متاسفانه حتی برای یه خسته نباشید خشک و خالی به معلمها، به دفتر نیومدند. فکر نمی کنم این کار دو دقیقه هم طول می کشید. بنابراین به ایشون توصیه می کنیم که بیشتر از قبل به جایگاه معلم هاشون احترام بذارن و تا می تونن اونها رو عزت کنن.

مطمئنا این موضوع به نفع خودشون خواهد بود.

تا سرنوشت چه خواهد و آیندگاه چه قضاوت کنند

روز شنبه جلسه معلمای دوره راهنمایی بود همراه با جلسه ی گروه های مربوطه

همه ی مدارس راهنمایی رو تعطیل کردن تا این جلسه ی مهم برگزار بشه

البته آقای رئیس جدید هم بود و هیچ کس فکر نمی کنه که این جلسه برای معارفه ی ایشون برگزار شده باشه آخه ایشون خیلی مذهبی هستن و فکر نمی کنم برای معارفه ی خودشون حاضر باشن این همه مدرسه رو تعطیل کنن.

آقای رئیس جدید برای سخنرانی دعوت شدن

موضوع اصلی سخنان ایشون امر به معروف و نهی از منکر بود

آخه هفته ی امر به معروف و نهی از منکر بود دیگه می دونید که...

اینشون به معلما تاکید کردن که آی معلما بچه هارو امر به معروف کنید.

و خیلی در این باره توضیح های خوبی دادن

حتی چنتا حدیث و آیه هم از حفظ خوندن

ولی یه نکته ی مهم رو فراموش کردن بگن. البته بلدن ها ولی یادشون رفته احتمالا

اونم اینکه طبق احادیث ما یکی از مهمترین جنبه های امر به معروف و نهی از منکر، نصیحت حکومته.

مثلا حضرت علی(ع) می فرماید: ای مردم از حقوق شما این است که در آشکار و خفا مرا نصیحت کنید(نهج البلاغه، خطبه 207)

بنا بر این اگه ما معلما،  بچه هارو رعیت حساب کنیم ( البته بلا تشبیه)  و آقای رئیس جدید رو بخشی از حکومت که در دسترس ماست، پس عملا  خودشون از ما معلما خواستن تا ایشون رو نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر کنیم.

انشاالله در پست های بعدی سعی میکنیم با کمک همکاران محترم این کار انجام بشه

و مطمئنیم که ایشون ناراحت نمی شن. چون خودشون در اولین سخنرانی برای معلما، از اونا خواستن تا امر به معروف و نهی از منکر کنن

یا علی

مثلا  همیشه وقتی زنگ تفریح تموم میشه میاد تو دفتر میگه: آقایون کلاسا آمادست، علم در خطره، بچه ها کشتن همدیگه رووووووووووووووووووووووو...

یا مثلا یهو زنگ تفریح جلسه معلما برگزار می کنه!!!

خیلی باحاله نه؟!!!

ادامه داستان باحالیت آقای مدیر در پست های بعدی!! دیدیدیدین!!!

اومدیم یه سر زدیم دیدیم سه تااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا نظر داریم تو این 5-6 ماه!!!!!!!!!!!!!!!!!!

حالا اشکال نداره! برا اینکه ناراحتی دوستان از نبودن ما برطرف بشه! یه مطلب مینویسیم تا هم آتیش دل خودمون از کنف شدنمون برطرف بشه هم دوستان به فیض برسن!

آقا یه ماه پیش مراسم افتتاحیه مدرسه باقرالعلوم سابق و  مرحوم درویشیان جدید! بود. همه دعوت داشتن: شورای شهر، امام جمعه، مدیر کل سازمان و معاوناش، جمعی از پولداران... ببخشید، خیرین مدرسه ساز و حتی چنتا از پیرمردای شهر به عنوان معتمدین شهر!

وقتی پرده رو کشیدنو مدرسه افتتاح شد، همگی رفتن سالن اجتماعات تا جشن برگزار کنن!!

همه مدعوین رفتن بالا! اما از خود معلمای مدرسه که شاید محق ترین ها بودن نه تنها دعوت نکردن که هیچ! خیلی محترامانه گفتن بفرمایید کلاس، کلاسا آمادست!

ما هم رفتیم و بچه هارو ساکت نگه داشتیم تا یه وقت جشن آقایون خراب نشه!

همین!

تفاوت مدیران در اونور دنیا و اینور دنیا!

اونور دنیا : موفقیت مدیر بر اساس پیشرفت مجموعه تحت مدیریتش سنجیده می‌شود.
اینور دنیا : موفقیت مدیر سنجیده نمی‌شود، خود مدیر بودن نشانه موفقیت است.

اونور دنیا : مدیران بعضی وقت ها استعفا می‌دهند.
اینور دنیا : عشق به خدمت مانع از استعفا می‌شود.

اونور دنیا : افراد از مشاغل پایین شروع می‌کنند و به تدریج ممکن است مدیر شوند.
اینور دنیا : افراد مادرزادی مدیر هستند و اولین شغلشان در بیست سالگی مدیریت بزرگترین‌های کشور است.

اونور دنیا : برای یک پست مدیریت، دنبال مدیر می‌گردند.
اینور دنیا : برای یک فرد، دنبال پست مدیریت می‌گردند و در صورت لزوم این پست ساخته می‌شود.

اونور دنیا : یک کارمند ساده ممکن است سه سال بعد مدیر شود.
اینور دنیا : یک کارمند ساده، سه سال بعد همان کارمند ساده است، در حالیکه مدیرش سه بار عوض شده.

اونور دنیا : اگر بخواهند از دانش و تجربه کسی حداکثر استفاده را بکنند، او را مشاور مدیریت می‌کنند.
اینور دنیا : اگر بخواهند از کسی هیچ استفاده‌ای نکنند، او را مشاور مدیریت می‌کنند.

اونور دنیا : اگر کسی از کار برکنار شود، عذرخواهی می‌کند و حتی ممکن است محاکمه شود.
اینور دنیا : اگر کسی از کار برکنار شود، طی مراسم باشکوهی از او تقدیر می‌شود و پست مدیریت جدید می‌گیرد.

اونور دنیا : مدیران به صورت مستقل استخدام و برکنار می‌شوند، ولی به صورت گروهی و هماهنگ کار می‌کنند.
اینور دنیا : مدیران به صورت مستقل و غیرهماهنگ کارمی‌کنند، ولی به صورت گروهی استخدام و برکنار می‌شوند.

اونور دنیا : برای استخدام مدیر، در روزنامه آگهی می‌دهند و با برخی مصاحبه می‌کنند.
اینور دنیا : برای استخدام مدیر، به فرد مورد نظر تلفن می‌کنند.

اونور دنیا : زمان پایان کار یک مدیر و شروع کار مدیر بعدی از قبل مشخص است.
اینور دنیا : مدیران در همان روز حکم مدیریت یا برکناریشان را می‌گیرند.

اونور دنیا : همه می‌دانند درآمد قانونی یک مدیر زیاد است.
اینور دنیا : مدیران انسان‌های ساده زیستی هستند که درآمدشان به کسی ربطی ندارد.

اونور دنیا : برای مدیریت، سابقه کار مفید و لیاقت لازم است.
اینور دنیا : برای مدیریت، مورد اعتماد بودن کفایت می‌کند.

اونور دنیا : مدیر فعال‌ترین فرد سازمان است با مشغله فراوان.
اینور دنیا : مدیر کم کارترین فرد سازمان است با مشاغل فراوان

یکی بود یکی نبود، یک بچه بداخلاقی بود. پدرش به او یک کیسه پر از میخ و یک چکش داد و گفت هر وقت عصبانی شدی، یک میخ به دیوار روبرو بکوب.

روز اول پسرک مجبور شد 37 میخ به دیوار روبرو بکوبد. در روزها و هفته ها ی بعد که پسرک توانست خلق و خوی خود را کنترل کند و کمتر عصبانی شود، تعداد میخهایی که به دیوار کوفته بود رفته رفته کمتر شد. پسرک متوجه شد که آسانتر آنست که عصبانی شدن خودش را کنترل کند تا آنکه میخها را در دیوار سخت بکوبد

بالأخره به این ترتیب روزی رسید که پسرک دیگر عادت عصبانی شدن را ترک کرده بود و موضوع را به پدرش یادآوری کرد. پدر به او پیشنهاد کرد که حالا به ازاء هر روزی که عصبانی نشود، یکی از میخهایی را که در طول مدت گذشته به دیوار کوبیده بوده است را از دیوار بیرون بکشد

روزها گذشت تا بالأخره یک روز پسر جوان به پدرش روکرد و گفت همه میخها را از دیوار درآورده است. پدر، دست پسرش را گرفت و به آن طرف دیواری که میخها بر روی آن کوبیده شده و سپس درآورده بود، برد

پدر رو به پسر کرد و گفت: « دستت درد نکند، کار خوبی انجام دادی ولی به سوراخهایی که در دیوار به وجود آورده ای نگاه کن !! این دیوار دیگر هیچوقت دیوار قبلی نخواهد بود

پسرم وقتی تو در حال عصبانیت چیزی را می گوئی مانند میخی است که بر دیوار دل طرف مقابل می کوبی. تو می توانی چاقوئی را به شخصی بزنی و آن را درآوری، مهم نیست تو چند مرتبه به شخص روبرو خواهی گفت معذرت می خواهم که آن کار را کرده ام، زخم چاقو کماکان بر بدن شخص روبرو خواهد ماند. یک زخم فیزکی به همان بدی یک زخم شفاهی است.

دوست ها واقعاً جواهر های کمیابی هستند ، آنها می توانند تو را بخندانند و تو را تشویق به دستیابی به موفقیت نمایند. آنها گوش جان به تو می سپارند و انتظار احترام متقابل دارند و آنها همیشه مایل هستند قلبشان را به روی ما بگشایند»

به دوستانتان نشان دهید چقدر برای آنها ارزش قائل هستید.

یک مورچه در پی جمع کردن دانه های جو از راهی می گذشت و نزدیک کندوی عسل رسید. از بوی عسل دهانش آب افتاد ولی کندو بر بالای سنگی قرار داشت و هر چه سعی کرد از دیواره سنگی بالا رود و به کندو برسد نشد. دست و پایش لیز می خورد و می افتاد.
هوس عسل او را به صدا درآورد و فریاد زد:«ای مردم، من عسل می خواهم، اگر یک جوانمرد پیدا شود و مرا به کندوی عسل برساند یک «جور» به او پاداش می دهم.»
یک مورچه بالدار در هوا پرواز می کرد. صدای مورچه را شنید و به او گفت:«نبادا بروی ها... کندو خیلی خطر دارد!»

مورچه گفت:«بی خیالش باش، من می دانم که چه باید کرد.»
بالدار گفت:«آنجا نیش زنبور است.»
مورچه گفت:«من از زنبور نمی ترسم، من عسل می خواهم.»
بالدار گفت:«عسل چسبناک است، دست و پایت گیر می کند.»
مورچه گفت:«اگر دست و پاگیر می کرد هیچ کس عسل نمی خورد.»
بالدار گفت:«خودت می دانی، ولی بیا و از من بشنو و از این هوس دست بردار، من بالدارم، سالدارم و تجربه دارم، به کندو رفتن برایت گران تمام می شود و ممکن است خودت را به دردسر بیندازی.»
مورچه گفت:«اگر می توانی مزدت را بگیر و مرا برسان، اگر هم نمی توانی جوش زیادی نزن. من بزرگتر لازم ندارم و از کسی که نصیحت می کند خوشم نمی آید.»
بالدار گفت:«ممکن است کسی پیدا شود و ترا برساند ولی من صلاح نمی دانم و در کاری که عاقبتش خوب نیست کمک نمی کنم.»
مورچه گفت:«پس بیهوده خودت را خسته نکن. من امروز به هر قیمتی شده به کندو خواهم رفت.»
بالدار رفت و مورچه دوباره داد کشید:«یک جوانمرد می خواهم که مرا به کندو برساند و یک جو پاداش بگیرد.»
مگسی سر رسید و گفت:«بیچاره مورچه، عسل می خواهی و حق داری، من تو را به آرزویت می رسانم.»
مورچه گفت:«بارک الله، خدا عمرت بدهد. تو را می گویند «حیوان خیرخواه!»
مگس مورچه را از زمین بلند کرد و او را دم کندو گذاشت و رفت.
مورچه خیلی خوشحال شد و گفت:«به به، چه سعادتی، چه کندویی، چه بویی، چه عسلی، چه مزه یی، خوشبختی از این بالاتر نمی شود، چقدر مورچه ها بدبختند که جو و گندم جمع می کنند و هیچ وقت به کندوی عسل نمی آیند.»
مورچه قدری از اینجا و آنجا عسل را چشید و هی پیش رفت تا رسید به میان حوضچه عسل، و یک وقت دید که دست و پایش به عسل چسبیده و دیگر نمی تواند از جایش حرکت کند.

مور را چون با عسل افتاد کار  ------- دست و پایش در عسل شد استوار

از تپیدن سست شد پیوند او   ----------دست و پا زد، سخت تر شد بند او

هرچه برای نجات خود کوشش کرد نتیجه نداشت. آن وقت فریاد زد:«عجب گیری افتادم، بدبختی از این بدتر نمی شود، ای مردم، مرا نجات بدهید. اگر یک جوانمرد پیدا شود و مرا از این کندو بیرون ببرد دو جو به او پاداش می دهم.»

گر جوی دادم دو جو اکنون دهم   -------- تا از این درماندگی بیرون جهم

مورچه بالدار از سفر برمی گشت، دلش به حال او سوخت و او را نجات داد و گفت: «نمی خواهم تو را سرزنش کنم اما هوسهای زیادی مایه گرفتاری است. این بار بختت بلند بود که من سر رسیدم ولی بعد از این مواظب باش پیش از گرفتاری نصیحت گوش کنی و از مگس کمک نگیری. مگس همدرد مورچه نیست و نمی تواند دوست خیرخواه او باشد.»